MUSICIE TO PRZECZYTAĆ!
wszystkim grafomanom do których i ja z pewnością należę:)
poemat bez końca.....
chciałbym się kiedyś
wyrwać ze schematu
i napisać dużą rzecz
w randze poematu
dać ponieść się emocjom
rzece nienawiści
kopiąc w alei parkowej
stertę suchych liści
jak mi powiedziała
kiedyś jedna osoba
że przy pisaniu wierszy
niepotrzebna głowa
lecz tylko długopis
i kartka z zeszytu
popchnie twoje myśli
w otchłań niebytu
w czeluści kochanków
i niedobrej rady
w tunele zazdrości
i małżeńskiej zdrady
kłębiące się słowa
ociężałe myśli
oni są już blisko
a może już przyszli
czas się wydłuża
to okropna męka
może mnie dostanie
przeznaczenia ręka
i wszystko co mówię
to wszystko co piszę
kończy się zbyt szybko
zbyt mało wciąż słyszę
kobiecego głosu
krzyków pokrzywdzonych
niekochanych dzieci
nowonarodzonych
katastrofa statku
potworne zjawisko
płonący żaglowiec
ludzkie wysypisko
wczorajsza gazeta
zdjęcie prezydenta
film pornograficzny
trzy kiełbasy pęta
obrazek ze sciany
patrzy tak złowrogo
zapchlone kundlisko
pod zmęczoną nogą
nie mogę już patrzeć
jak umiera słońce
nie mogę zrozumieć
że wciąż nie ma końca....
...tego się chyba nie da
dopisać do końca
wszystkim grafomanom do których i ja z pewnością należę:)
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.