***
wszytkim wypalonym i zdołowanym twórcom pogrążającym się coraz bardziej w drugim dnie:)
literacki bankrut
jak pusta butelka
z wiadomością
pośrodku wyschniętego
słonego jeziora...
nikt już nie płacze
nikogo nie wzruszy
smutna opowieść o
marności życia
papierowi romantycy
nie wyjdą z ukrycia
nie uratują ciebie i mnie
dobrym słowem
nie odwrócą losów świata
zło toczące ludzi
boli jak prostata
noc już nie jest ciepłym
kochanków schronieniem
koc splamiony szkarłatem
niczym lądowisko sępów
wyznacza koniec
ludzkiej wrażliwości
gdzie tylko szaleńcy
którzy w swej chorobie
znaleźli sposób
na pielęgnowanie
najbardziej naiwnego uczucia-
-miłości
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.