my nieprzyzwoicie zakoch-ani

Pogadamy za kilka lat

nie pamiętam
i choć staram się usilnie
nie potrafię

Twoje usta są zbyt czerwone
a moje
zbyt sine
zbyt blade

boj-ę się

różni nas (zbyt) wiele
trzysta sześćdziesiąt pięć dni
razy cztery

to przecież
tak długo
pory roku
tyle wiosen, zim, jesieni

strach
i dusza na ramieniu
drżące serca

w głowie mojej brzmią słowa matki
"nie powinnaś"

nie wiem tak do końca
czy to jest miłość
lecz cudownie było pod gołym niebem
pochwycić Twoje ręce
dojrzałe

i pieściłeś moje ciało młode
drzewa śpiewały nad głową
Tobie
mi
nam

nie,
mam świadomość że nigdy
nie będzie "nas"


przeklęci

***

wrócliśmy mocno
nieprzyzwoicie objęci

i kolejny raz paliły mnie policzki

zbyt wiele zgorszonych spojrzeń
nas gor-szących
... i moich łez

"nie myśl że, nie miniemy nigdy się choć łatwiej razem iść pod wiatr... kochana" tak mi śpiewałeś a ja wiem że nie rozminiemy się i będziemy razem iść przez życie ... ko-cha-ni

autor

Julia Brauth

Dodano: 2007-07-31 14:32:57

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie