myśli wątpliwe

jak ogarnąc mam
przestrzenie
mego bytowania
sens istnienia nie odkryty
od dziejów zarania
czy w tajemnej serc
istocie
tkwi odbicie prawdy
co się dzieje ze świętością
gdy
człowiek upadły
kiedy rozum zburzy mury
uprzedzeń odwiecznych
kto wymyślił
eutanazję
ludzi mniej koniecznych
czemuż miłośc z poświęceniem
nie chce chodzic
w parze
na szczyt moich możliwości
kto mi drogę
wskaże
pytań
wahań
krąg wciąż zmienny
spokój duszy burzy
sama nie wiem
czy ich mnogośc
podnieca
czy nuży

autor

Chiara

Dodano: 2008-04-27 09:41:50

Ten wiersz przeczytano 552 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie