Myśli wciąż wracają...

Siedzę w pociągu i spoglądam na ludzi,
Te twarze są takie nijakie, obojętne, chłodne...
Patrzę na nie a one patrzą na mnie,
Czasami mam wrażenie, że chcą mi coś powiedzieć...
Wszyscy coś robią, aby wypełnić czas podróży.
Jedni czytają książki bądź gazety polityczne,
Inni nieustannie gadają, jeśli mają z kim,
Niektórzy patrzą wisielczym wzrokiem w okno,
No i można znaleźć ludzi, którzy zapadli w sen.
Próbuję skupić myśli, ale jak to zrobić kiedy się wraca...
Powrót do „ domu” to jakby wrócić do przeszłości.
Czasami chciałabym zapomnieć o niej!!!
Ale ona uparcie mnie wypatruje...
Wspomnienia, które umarły z grobu powstają,
Przepełnione nienawiścią, dopadają mnie i niszczą...
Płynie kolejna niechciana łza z oczu zielonych.
To tylko kolejna, kolejna, kolejna łza...
I łudzę się nadzieją, że nadejdzie dzień,
W którym z oczu popłynie już ostatnia kropla wody...
To będzie ostatnia łza w ostatni dzień...

autor

edi

Napisany: 2006-11-05 Dodano: 2006-11-06 22:58:30

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie