Na deptaku

Niedzielny spacerek,
niewiast wybór wszelki:
babsztyle, kobitki
i panny – modelki.

Mąż, jak urzeczony,
ledwo nie zezuje,
puszcza perskie oczko,
prawie że flirtuje.

W końcu rozeźlona
rzucam: Kurcze blade!
Jak chciałeś sylfidę,
po co brałeś babę?

A mąż spojrzał na mnie
i wymruczał czule:
Tam oko zawieszę,
lecz tu się przytulę.

Sylfida: (z celtyckiego) - zwiewna istota napowietrzna, (przestarzale) - dziewczę pełne gracji i lekkości

autor

sosna

Napisany: 2007-02-18 Dodano: 2007-02-19 00:06:45

Ten wiersz przeczytano 876 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie