Na deskach teatru

Na deskach teatru
i dywanie ogrodu
Jest miejsce tylko dla mnie przeznaczone.

W ramionach szaleństwa
i na niebie rozszalałym
Jest zapomniania melodia z moich wspomnień utkana.

Pod czujnym okiem gwiazd
i policji sumienia
Są moje miłości, te w oku chwili zniewolone.

Bo dlaczegóż by nie?

Stoje przecież w ogrodzie.
Przede mną publika gromko oklaskuje
Tango spojrzeń tylko trochę spóźnionych.

Stoje przecież i na skraju nocy.
Gwiazd złośliwe oblicza wpatrują się
W pędzące co tchu minuty tylko trochę wystrzępione.

Dlaczegóż by nie?

W ciemnej przystani
i na tęczy wyblakłej
Cumuje rydwan słoneczny
A w nim kulą się przyszłe moje dni...

Koniec końców
Gdzie indziej miałyby być?

autor

Starless

Napisany: 2013-07-31 Dodano: 2013-07-31 22:10:31

Ten wiersz przeczytano 714 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie