Na nowo

spotkałam tego anioła
ja – niegodny ludzki twór
prochem starty z pamięci
ja – zapomniany odcień życia
kalający ludzkie imię
ja – zawieszona na krawędzi
wisząca niemal wieki

wszystko widział
on – niebiański płomyk Boga
strażnik godności
on – oczy pełne miłości Bożej
czerpiący z łaski Pana swego
on – nieodłączna część planu
zbawienia duszy mojej

spotkałam tego anioła
ja – już nie zapomniana
lecz odrodzona na nowo
by świadczyć do końca

pyłek piasku z którego czerpie się życie...

autor

BaskaCzyliJa

Dodano: 2006-04-28 15:50:07

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie