Na parceli życia posiałem nadzieję
Bystrookie słońce ogrzało mnie ciepłem
zygzak błyskawicy oświetlił mi drogę
deszcz kroplami czasu obmył już ze
smutków
życie wczoraj czarne dziś zdaje się
błogie
na parceli życia posiałem nadzieję
kiełkuje jak człowiek wśród pragnień
ogrodów
skaleczone serce leczy się powoli
czas oderwać myśli od rozpaczy chłodu
autor
m13m1
Dodano: 2008-10-30 03:18:47
Ten wiersz przeczytano 431 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
przyszedł czas na zmiany, na gojenie ran na kiełkującą
nadzieję, to dobrze że po zlych dniach zaczyna świecic
słonce...brawo za wiersz
Posiana nadzieja zakwitnie kiedyś kwiatem, potrzeba
tylko trochę cierpliwości... Dobry wiersz.
Piękne wyznanie nadzieja to życie poukładane wyjście z
marazmu Bardzo cieszy optymizm bo to napęd do radości
Wiersz refleksyjny dobry bo marzenia się uśmiechają
Pozdrawiam
pielęgnuj swój ogród tak pięknie jak o nim piszesz
wiersz pełen refleksji
Nieśmiała jeszcze ta nutka optymizmu, ale jest.
Pozdrawiam.
Wiersz melancholijny ale przyświeca nikłą nutką
optymizmu, może sie podobać, gratuluję pomysłu.
wiersz brzmi optymistycznie, kiełkuje i odrywa się od
rozpaczy
Takie proste slowa a kiełkuja.
Nigdy nie nasycone serce człowieka, stale w jakąś
tęsknotę ucieka."+"
Zycie powoli po swiecie sie toczy,ma
chwile smutne ma i urocze,,,cokolwiek
w zyciu sie zdarza , zawsze wiara
i nadzieja pozwalaja nam przetrwac
najgorsze przezycia,,,,dobry refleksyjny
wiersz.