Na pustyni serca
na pustyni ludzkiego serca
ścieli się czasem samotność
widzi tylko swój ból i łzy
i dla niej wstaje świt
na spękanej ziemi
samotność liże rozterki
w cieniu własnych myśli
niknie w przedsionku śmierci
i dla niej świeci rozgwieżdżone niebo
księżyc odbija światło
miewa krwawe zaćmienia
a jednak cieszy go życie w pełni
trzeba przejść własną pustynię
po widocznych śladach na piasku
jak inaczej uwielbić wschodzące słońce
kiedy mrok przykryje ziemię
http://www.przemiana.biblia.pl/index.php?page=00&id=00 -03
Komentarze (20)
piękny i skłania do refleksji
miłego dnia, karenko :)
Pięknie dziękuję Aisza,TOM.asz,Mariuszu-miłeo dnia*)
Bardzo ładnie.
Czytam:
"nie dla niej świeci rozgwieżdżone niebo"
Pozdrawiam
Zatrzymal mnie wiersz, bardzo madra refleksja,
pozdrawiam
samotność... to wielka trwoga- Dzem
lecz gorsza bywa samotność obok
dobrego dnia:)
dziękuję Aniu,że byłaś i zostawiłaś ślad-dobrego dnia*
księżyc odbija światło
miewa krwawe zaćmienia
a jednak cieszy go życie w pełni - świetne to!
Dziękuję wszystkim miłym gościom za czytanie i
komentarze-życzę wszystkim dobrego dnia z serdecznymi
pozdrowieniami*)
Piękny wiersz, do zastanowienia...zadumy nad życiem i
wzajemnymi relacjami.
Serdecznie pozdrawiam :)
Przepiękny, refleksyjny wiersz :)
Bda refleksja. Ostatnie wersy super posumowują całość
:)
Pozdrawiam serdecznie :)
czy coś co jest smutne może być bardzo ładne? Tak Twój
wiersz.
nie znam samotności. mogę tylko o niej czytać ... i
współczuć. :):)
Bardzo ładnie, subtelnie wyrażona refleksja w moim
odbiorze o drodze życia... trzeba ją przejść, choćby
okazało się, że część jej - to pustynia... dla
wytrwałych są oazy...
Nie wiem czym jest samotność, ale czytam.
Pozdrawiam :)