na rozbiorze
jest pierwsza skrzynka
- piętnaście kilo
pierwsza chuda złotówka
nóż w skocznym tańcu
wprawione dłonie
- dźwięczy druga moneta
piętnaście kilo
piersi i skrzydła
próżny trzeci pojemnik
dłoń aż bordowa
zapach wilgoci
praca na akord ponagla
czwarty pojemnik
będzie wypłata
drobniaki brzęczą jak muchy
czepek na głowie
na ścianie woda
kapie w tonacji „pięć złotych”
za oknem upał
stawy jak wiśnie
rozgrzeją się nieco w domu
napięte żyły
napięty grafik
dobrze że robić jest komu
niczym maszyna
nakarmi dzieci
umyje zimny pojemnik
jutro od nowa
zabrzmią akordy
filet lód korpus - obleci
z każdej złotówki
nieco ucięli
filet nie trzymał wagi
dwadzieścia groszy
z każdego zdjęli
skarżyć się? zbrakło odwagi
autor
grusz-ela
Dodano: 2013-09-17 19:29:59
Ten wiersz przeczytano 2558 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (50)
masz literówkę w którymś /pojemniku/
lodowato mi się zrobiło, tak sugestywnie to
opisałaś... mocny dwuznaczny tytuł; pozdrawiam,
gruszElu
Grusz-elu, jaka jestem z siebie dumna, że od 7 lat
jestem wege, mam czyste sumienie, że nie zjadam
przerobionych zwłok. Wiersz poruszył mnie bardzo:-((
pozdrawiam
Otóż to byle nie wegetować. Czasami jest mi bardzo
przykro jak muszę omijać niektóre sklepy ze słodyczami
idąc z córeczką. Nie chcemy wegetować.
Kamykow, żyć trzeba. Byle nie wegetować.
W tej firmie pracowałam swego czasu. Na szczęście nie
na tym odcinku.
Piękne spostrzeżenia, no i ładnie ubrane w słowa.
Nasza rzeczywistość nie jest kolorowa, ale żyć trzeba
dalej. Pozdrawiam.
Świetnie to opisałaś,jakbyś sama to na akord
robiła.Bardzo mi się podobało. Pozdrawiam.
W takich miejscach pracują zdeterminowani. I jest ich
znaczna rzesza.
Sabo, Ann - pozdrawiam
Smutno i bardzo na czasie...ludzie którzy mają "nóż na
gardle" będą pracować choćby za grosze, a zawsze
znajdą się tacy, którzy to wykorzystają.
Pozdrawiam:)
Pięknie,choć smutne .Dobry przekaz.Pozdrawiam.
Owszem. Akord. Też tym pracownicom współczuję. Będą
kiedyś miały kłopot z opłaceniem recept na reumatyzm.
Do tego pewnie praca akordowa.
Współczuję.Wyzysk niesamowity.Bardzo dobry przekaz.
Pozdrawiam
Pozdrawiam, Lucuś.
Elu! Dobrze zauważyłaś dzisiejszy, nagminny problem
wyzysku!
Pozdrawiam serdecznie:)