na zakręcie

żelazna brama prowadzi
podwórkiem do starej
kamienicy cuchnącej uryną
kotami przegniłą podłogą

krzyże dziurawych okien
dziwią się białym obłokom
patrzą na dzikie gołębie
których nie rozumieją

słychać kroki Szymona
wraca do swojej Itaki
bluzę z kapturem przewiesił
przez poręcz schodów

wczoraj miał własny kąt
dzisiaj wystarcza ruina
tylko kruk wygrywa z czasem

ten dom nie zaśnie
z niewyspania umrze
a on nie zapłacze w progu

autor

Jutta

Napisany: 2016-08-15 Dodano: 2016-08-15 11:57:19

Ten wiersz przeczytano 1546 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie