Na ziemskim niebie
W pochmurnym sercu gra deszczu kropla
I nie starannie rozbija słowa
W pochmurnej myśli świat się zamyka
I gdzieś umiera ludzka połowa
W pochmurnym sercu krew z wolna płynie
I zbiera smutku cząstki rozlane
W pochmurnej chwili myśl zniewolona
Uderza w smutku ciężkie kajdany
W pochmurnym świecie łzy kapią, co dnia
I rany w sercu głęboko płoną
W pochmurnej szklance szaleje wojna
Spowita żalu płachtą czerwoną
autor:inspektorek
Komentarze (3)
Wiersz jest ładnie napisany z sensem tylko boli w nim
melancholia i smutek nawet żal i rozpacz ,a może to
jednak wielka tęsknota za kimś bliskim Wzruszył mnie
Dobry +:)
Podoba mi się bo... jest niebanalny. Mimo smutku -
jest piękny, oczywiście Twój wiersz.
Trudno mi wychwycić te metafory, ale ciężko pisali i
znani poeci. Mimo moich zmagań z tym wierszem głosuję
na tak.