nad grobem

nad grobem stoję
z innymi się modlę
w mogiłę wpatrzona
przez nikogo niezauważona
zasklepiam swe rany
nocą nachodzą mnie mary

dusza ma zbolała
na cmentarzu zagubiona
ktoś odebrał jej wolność
ktoś wykorzystał swą celność
strzałem jednym
postawił kropkę nad mym życiem

teraz stoję obok niego
tak bardzo żal mi go
choć mnie pozbawił istnienia
siebie nie pozbawi sumienia...

autor

agnes:]

Dodano: 2006-06-29 11:50:21

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie