Nadzieja

Tobie Najdroższa... gdyż wierze, że znów nadejdzie Nasz czas(...) Kocham Cię...

Sam

pośród zapachu wspomnień podtrzymuje malutki płomyk nadziei

Kiedys będący żarem namiętności

teraz porzucony

stał sie żałosną iskrą niszczoną przez wicher
bezwzględności

maleńkim niechcianym ognikiem rzucanym po zakamarkach naszych serc

Lecz puki wiara bedzie żywa,
płomyk ogrzeje me zmarznięte dłonie

dłonie z utęsknieniem czekające na dotyk Twych ciepłych rąk

autor

Fobos

Napisany: 2006-11-20 Dodano: 2006-11-21 21:46:37

Ten wiersz przeczytano 340 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie