Nadzieja

Dla tej której nie mogę mieć...

płonąc odbitym blaskiem słońca
wśród kolorów świata
szedł człowiek
przemierzając labirynt swojego życia

jego blaskiem była nadzieja
na przyjście wiosny
dla swojego duszy
tym żył, dla niej oddychał

jedno słowo
niczym lekki podmuch
zgasiło nadzieje
jak tlący się płomień

i utonął
w szarych odcieniach mrozu
który objął mu serce
i zamknął je na wieki

autor

ktośznikąd

Napisany: 2008-02-05 Dodano: 2008-02-05 20:23:51

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie