Nadzieja
(pamięci Emila Barchańskiego – najmłodszego z ofiar stanu wojennego)
nikła nadzieja,
że nie wszystko
jeszcze stracone
jest życie... – i śmierć
płyniesz Wisłą
ze wzdętym brzuchem,
w barchanowej goliźnie...
nie chcę patrzeć Twoimi oczyma
widzę:
(- z- wierzę!) – Boga nie ma...
- jeszcze nie wszystko do końca stracone
- jeszcze – życie... (– sam strach... – że
to koniec)
stan wojenny 1982(3?)
autor
Wiktor Bulski
Dodano: 2017-05-06 10:29:44
Ten wiersz przeczytano 1132 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Przekaz mocno wstrząsający...
Opis kojarzy mi się ze zwłokami topielca..
Przekaz z walką o ideały
Wiersz bardzo mocny chociaż lakoniczny...
Wiktorze wrócę tu jeszcze