*Nadzieja umiera ostatnia*

Ukryty w duszy krzyk...

Kiedy kochana osoba odchodzi,
czuje się smutek,
żal,
tęsknotę..

W sercu nastaje pora jesieni,
wiele uczuć niegdyś takich żywych przekwita,
gdzieś przemija.

Niektóre tylko przygaszone zostają głęboko w zamglonych uliczkach serca..

Tli si w nich nadzieja na lepszy czas.

Lecz nadzieja nie pomaga,
nie przetrwają samotnie czasu zimy w sercu,
gasną..

Gasną jak płomyk świecy który rozjaśniał świat gdy przychodził mrok..

Serce..
..siedlisko uczuć,
staje się jak wyjałowiona gleba.
Gleba na której stoi cmentarz uczuć!

Gleba na której nie ma już miejsca na miłość wśród martwej nadziei i wiary..

Mówi się że nadzieja umiera ostatnia..

Ale co jeśli serce umiera pierwsze..?

..kto oprócz nas go jeszcze słyszy?

autor

Endefis

Napisany: 2007-03-10 Dodano: 2008-01-21 17:16:48

Ten wiersz przeczytano 666 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie