Najciemniejszy zaułek

Spójrz za okno
idą ludzie...
każdy w swoją stronę
nikt się nie zatrzyma
idą...powoli się śpiesząc
Wśród nich ja
lecz ja tak nie mogę!!
stoję wśród nich

I czas się zatrzymał...
Jacy Ci ludzie są śmieszni
każdy coś ukrywa
podeszłam i zdjęłam tę maskę
pod nimi prawdziwy człowiek
jak inni
z milionem wad i zalet
człowiek z krwi i kości

Widzę tam także siebie...
Jak zwykle na odludziu
z dala od innych
z dala od zgiełku ulicy
w najmroczniejszej
w najciemniejszej części
schowana w płaszczu naiwności
z kroplą nadziei
w morzu rozpaczy
z kałużą krwi
z żyletką w ręce
i sercem na dłoni

Czekała na Ciebie
miałeś być cały jej
miała być cała Twoja
Lecz go nie obchodzą moje problemy!

I ona dalej czeka
Czeka na tego kto ją uratuje
z najmroczniejszej
z najciemniejszej części
ściągnie płaszczu naiwności
zetrze krople nadziei
osuszy morze rozpaczy
wytrze kałużę krwi
pomoże wyrzucić żyletkę
i weźmie serce z dłoni
Ono będzie całe dla niego

Czas ruszył...
Ty znowu założyłeś maskę
A Ona?? a ja??
Upadła...
i już chyba nie wstała
Z Nią upadłam ja
A ze mną me każde kolejne wcielenie
Nikt tego nie zauważył
Błyskawicznie stopiła się z ziemią
W najmroczniejszym
w najciemniejszym zaułku....

autor

pijana_wiatrem

Napisany: 2008-08-03 Dodano: 2008-11-18 20:45:48

Ten wiersz przeczytano 694 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie