najciszej

Spotykamy się wyłącznie po kryjomu
na granicy obu światów
gdzie nas nie ma
ani bramy ani podłóg ani domu
wyrywamy kilka sekund z przeznaczenia

***

poczekam na sen
jeszcze chwilę i razem wrócimy do domu
otworzymy bramę zamykaną na łańcuch
nie będziemy pukali
nie powiemy nikomu że jesteśmy

podłoga nas przywita westchnieniem od progu
stare drzwi otworzymy do starych pokojów
z klamek zatrzemy ślady dobrych czasów

potem radio ściszymy
choćby o pół tonu
niech noc się na długo zaplącze w firanki

chodź
zdążymy jeszcze razem do ogrodu
zajrzeć
burza była to nic
nie trzeba się martwić

w tym śnie
nie postrąca wiatr jabłek z jabłoni
narcyzów nie przytną zbyt rzęsiste deszcze
może nam się uda spleść jak kiedyś dłonie
usłyszę twój śmiech wyraźnie
nadchodzisz

nareszcie

autor

agafb

Napisany: 2015-09-25 Dodano: 2015-09-25 09:23:12

Ten wiersz przeczytano 615 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie