Najsłabsze ogniwo

Moje ciało przypięte do tego życia pięcioma łańcuchami,
Pierwszy z nich to łańcuch niezgody, ściska mocno za szyje,
Z przekonaniem, że mogę żyć w zgodzie próbuje go zerwać,
Nie daje rady łańcuch ściska jeszcze mocniej i zaczyna dusić
Drugi z nich to łańcuch przeszkody, uwieszony u nogi,
Z przekonaniem, że mogę przejść życie bez przeszkód próbuje go zerwać,
Nie daje rady łańcuch ściska się jeszcze mocniej a ja padam na kolana.
Trzeci z nich to łańcuch ludzkich potrzeb owija mi ręce,
Z przekonaniem, że niczego nie potrzebuje próbuje go zerwać,
Nie daje rady, łańcuch łamie mi kości a ja czuje, że jestem coraz słabszy.
Czwarty z nich to łańcuch snu, owija się wokół głowy na wysokości oczu,
Z przekonaniem, że mogę żyć bez snu próbuje go zerwać,
Nie daje rady łańcuch owija się mocniej i oślepia na wieki.
Piąty z nich to łańcuch miłości, przypięty do serca,
Z przekonaniem, że jest to jedyny potrzebny mi łańcuch próbuje go zacisnąć,
Łańcuch pęka mi w palcach, a ja umieram,
Skłócony ze światem na polu wiecznych przeszkód zasypiam z myślą o moich ludzkich potrzebach.

Jakub Lewandowski Płock 26.06.2006

autor

art=sic

Napisany: 2006-06-26 Dodano: 2006-11-15 00:02:29

Ten wiersz przeczytano 582 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie