*najśmielszy z aktów
nie czujesz już
myśli niepewnych i konwalii
nie wspominasz mnie
tęsknoty niespokojne
rozdzielają najcieńszy dźwięk mojego
imienia
bezdechem stapiasz najśmielszy z aktów
kiedy księżyc kłaniał mi się zbyt nisko
odbierając niewinność
przypomnę tobie dziś
ile martwych motyli
zamknęłam w kartonie dziewiczych zbrodni
licząc wciąż powracające samotności
24-12-2007
Wszelkiej pomyślności Wam życzę w ten świąteczny czas... Ola
autor
psychodelicznie
Dodano: 2007-12-24 00:02:29
Ten wiersz przeczytano 451 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
"tęsknoty niespokojne rozdzielają najcieńszy dźwięk
mojego imienia"...Niesamowity wiersz...
Dziwny ale wbrew tej dziwności go rozumiem.
Zadziwiające martwe motyle...
Choć smutny to wiersz, jednak napisany pięknie i z
głęboką wymową. +
Samotność to okropna rzecz, jaka może sie przytrafić
człowiekowi.Pozdrawiam światecznie
coż mogę napisać... wiersz mnie bardzo ujął.. brawo..
"
''Motyle zamknięte w kartonie...'' Tą metaforą
odbierasz głos...chwytasz za serce...:)