najwyższy stopień zaniepokojenia

podoba mi sie wiersz-pozdrawiam serdecznie

Fajny wiersz, tylko gubi się w mnogości czasów
(przyszły: "gdy minie", teraźniejszy: "chłoną" i we
fragmencie jest i przeszły)Może będzie lepiej docierać
jak ujednolicisz? A może taka była Twoja koncepcja,
bez urazy. Pozdrawiam:)

Jak zwykle piękny wiersz, który zatrzymuje na
dłużej.Dobrze, że "odnalazły się marnotrawne
nadzieje". Bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam serdecznie.

Piękne, wspaniałe zakończenie, smutna. Dziękuję za
miłe słowa.Pozdrawiam

Pieknie, jak zwykle u Ciebie, smutna:)
Pozdrawiam.

Bardzo podoba mi się, to optymistyczne zakończenie:
"w pegaza skrzydłach ukryję
uspokojoną
ostatnią
łzę"
Pozdrawiam :)

lirycznie, poetycko, ślicznie:)

Poetycko, cudne wrażenie robi na mnie sposób w jaki
został napisany.
Bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam:)

w skrzydłach pegaza ukojenie i w naturze/dzwonki
leśne/
pozdrawiam:))

Rozdzwoniony rozmarzony choć jesienny:)
pozdrawiam:)

Rozedrgany, radością rozdzwoniony szczęściem,
uskrzydlony:) Jak nie wiele potrzeba żeby powróciła
radość życia - powraca wraz z odnalezieniem nadziei:)
Bardzo piękny, optymistyczny nastrój aż kipi w nim od
radości:) Miłego dnia:)

Piękny :)

oraz dzwonki - takie malutkie leśne kwiaty - urzekły
mnie. Korekta.

Czytam i podziwiam. Wyczuwam natychmiast optymizm.
Nadzieję. Leciutki promyk radości. Bo skowronki,
malutkie leśne kwiaty - takie kuleczki biało fioletowe
- urzekły mnie( zobacz linka:
http://galeria.interia.pl/praca,w_id,1117374,ref,1,le%
B6ne+dzwonki). Bohaterka literacka uspokoiła się,
sięgnęła do pióra a Pegaz - koń skrzydlaty zrodzony z
Meduzy - skrył w swej grzywie jej łzę.

Pozdrawiam serdecznie autorkę.


Jurek

dobrze o nadziei?, ale czy się uda, ta nadzieja
również może wróżyć śmiertelność, czyli?, mimo
wierności!,
ja wiem dlaczego jest -a- płatkami, może opuścić to
-a-
http://www.youtube.com/watch?v=AkmR1Ot-uHs
są leśne dzwonki
Miłego