[ namaluję ]

stoję oparta
o nieruchome powietrze
i wstyd mi troche
łamać swój kręgosłup

gdy oni bezustannie
wypatrują zachowanych łez
między włosami
- na potem.

a kiedy wrócę do siebie
i zdejmę płaszcz gęsiej skórki

namaluje na sercu
twoje fotografie
a Bog znow będzie
taki ubogi

jak kiedyś
gdy brakowało mu
gwiazd i planet
które dziś zderzają się
ze sobą
...

autor

złodziejka marzeń

Dodano: 2007-01-23 20:46:36

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie