narodziny poezji
mówią że poezja rodzi się wraz z nami
nieporadnie kroczy zanim dźwięk swój
wyda
zachwycona pięknem kreśli epizody
nie wie jeszcze o tym ile trudu przed
nią
chwyta palec weny by nie zranić baśki*
chwiejnym krokiem brodzi wokół
balustrady
anielskim muśnięciem wspina się na
szczyty
dynda przy utworze czyta poematy
w subtelnym dotyku nie ma w sobie
równych
gdy osiągnie sławę spoczywa na laurach
fraza jest jesienią niekoniecznie złotą
przy kubku herbaty ożywia wspomnienia
autor
babajaga
Dodano: 2024-02-22 12:01:31
Ten wiersz przeczytano 679 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Proces tworzenia poezji. Zaczyna się od nieporadnych
kroków pochłoniętych pięknem, biegnie przez chwytanie
weny aż dobiega do końcowych refleksji przy kubku
herbaty.
(+)
Dziękuję wszystkim za pozostawiony komentarz..
Mario masz rację, ale chwilę obecną nie mam pomysłu
Zahipnotyzował mnie wiersz, zostanę tu na dluzej;)
Jeśli miałabym coś tu pomajstrować, to pozbyłabym się
2 mniej fajnych słówek
(dynda, baśki), reszta ok.
Przepiękny. Chwyta za serce. Pozdrawiam i uśmiech
zostawiam :-)
Poezja rodzi się w nas... i w nas pozostaje i ożywa.
Dokarmiana naszymi wspomnieniami, staje się wieczna...
Piękny, refleksyjny wiersz!
Serdecznie pozdrawiam
Poezja to emocje, myśli i słowa, raz spisane pozostają
nieśmiertelne uczą i poruszają serca następnych
pokoleń...
Najgorzej, że z poezji ciężko wyżyć...
Z podobaniem dla refleksyjnego, mądrego przekazu,
pozdrawiam ciepło.
Poezja jest taka jak my - ma duszę i serce. Ślę moc
serdeczności i uścisków:)
Klimat wiersza przeuroczy.
Serdecznosci, Jadwigo. :)
Z pewniscia nie umiera...pozostaje po nas.
Wspaniały przekaz i bardzo prswdziwy.
Serdecznie pozdrawiam.:)
Poezja miewa humory ;)
Pozdrawiam :)
Rodzi się to prawda, ale nie może umierać bo pochodzi
z duszy, a dusza jest nieśmiertelna.