Narzekanie
w życiu często się narzeka
na słowo na czyn czy osobę
choć najwięcej na dzieci
czy starość kiedy nakarmić
trzeba schludnie przewinąć
bez nerwów a uśmiechu
też w życiu zawsze
jedno z drugim ma powiązanie
jak kłopot niechcianej młodości
jak to zrobić?,by nie narzekać
a oddziałać na to co się wychowało
by powiedzieć 'to się w sobie ma'
też kiedy z przyzwyczajenia się narzeka
choć często nie słusznie a złośliwie
zwłaszcza jeszcze kiedy dziecko
rozumu się uczy i wszystko przyswaja
a młodemu przy starości On zanika
wręcz nie jeden jego gubi
i tak przez innych naśladowanie
to czy dziecko w swojej mądrości
jak nie jedna starość dzisiaj powie
- Na co narzekasz
na idiotyzm swój
czy wychowanie...?...
Komentarze (8)
Narzekanie cnotą bywa,
nie narzekać nie wytrzymasz,
drogi kiepskie, kraj w ruinie,
w narzekaniu się rozwiniesz.
w:) dziękuję jak też pozdrawiam i
słoneczny:)przesyłam:)
jedynie się jeszcze uśmiechnę
mówiąc jak narzekanie często z manierami nie idzie a
głupizną wielką co ma narzekanie do innych
a nie siebie w:) tak też często mają ludzie o zdrowie
nie dbający
a wielce się wymądrzający
gdzie się powie nie jedni zapomnieli Doktorat zrobić
a dzisiaj się oburzają
kiedy za czas jakiś
do wariatkowa mogą trafić w:):)
puenta super:)
Narzekanie to nasza specjalność narodowa. Na szczęście
znam kilku ludzi zawsze uśmiechniętych i z dźwignią
przełożoną na "tak"
Miłego wieczoru Neo paa
Narzekanie nic nie zmieni.
Chociaż to przykre, niestety,
z niesmakiem to zauważę,
że bejowi wierszokleci,
to są głosami handlarze.
O narzekaniu i wychowaniu- fajny wiersz! - brzmi to
tak, jak podróż przez mękę i dla każdego z nas w
innych aspektach się przejawia. Poprzez sugestię
innych - nauka nie daje wyboru - a życie samych
superlatyw nie przynosi. Daję plusik i pozdrawiam :)
Już puenta zapisana w kajeciku agaroma.