Nasz Mariensztat

Przeminie noc ciemna i dzień przeminie
Jak fale na morzu bez śladu znikną
A chwila gdy człowiek resztką sił płynie
Na bólu tratwie marzenia zamilkną

I siedząc samotnie na Mariensztacie
I tracąc kolejne z życia godziny
Swym sercem skomlącym, swym mikroświatem
Błagalną modlitwą i łzami swymi

Zostanę tu jeszcze tych kilka chwil
Popatrzę w ciszę, nasycę się nią
Czas mija, ucieka, Ty jesteś Tym
Co w żyłach mych płynie nadziei krwią

autor

Słoneczna dama

Napisany: 2014-01-06 Dodano: 2014-01-06 14:03:09

Ten wiersz przeczytano 1149 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie