Nasza klątwa narodowa

Czy ja jestem w rzeźni? Dookoła same ścierwo,
i płacze bezsilnością, naiwne społeczeństwo.
Nie dasz nabrać się na krzyż? Jasne, że się nabierzesz!
Bo ten symbol to jedyna droga do zbawienia.
Nie ważne kto nim rzuci pod twe stopy,
klękniesz i ukorzysz się, jak sługa w imię boże.
Nie używasz mózgu. Tylko gra skojarzeń,
religia znaczy Pan. Pan jest dobry, doskonały.
No więc stoi armia takich, co przywdziali złote szaty,
nadali rangi swej misji, ale to ty stoisz na baczność.
Jacyś biskupi, papieże, kardynałowie,
wszystko dla Boga! Hipokryzja pod osłoną świętej drogi.
Byle więcej, byle wyżej skoczyć na trampolinie władzy i wpływów,
Byle dłuższa kolejka do założenia kagańca na umysły niewolników.
Przecież to nie ma nic wspólnego z Bogiem, a Jezus dławi się postawą koloratek,
gdy kielichy złote i złote szaty, w złotych świątyniach, bogatych pałacach.
Bieda gdzieś z boku kwiczy zarzynana losem,
prosi o kromkę chleba. Wszak trza karmić głodnych.
Bieda nie ma jutra, kalendarz kończy się na wczoraj,
a katolicyzm bogatszy z dnia na dzień, oblizuje wargi spieczone próżnością.
Pokaż mi człowieku jaśnie oświecony,
gdzie w tej religii dostrzegasz jakiś palec boży?
W tych datkach na kolejne bogate kościoły, albo radiową politykę?
W tym jadzie rzucanym w odmienności? A może w zgwałconych dzieciach, pod papieskim krzyżem?
W grubasach dumnych z swej żelaznej ręki, trzymającej wiernych za mordy?
W nieprzebranych majątkach sług bożych, plujących na biedotę?
Gdzie tutaj nauki Chrystusa miałyby się z naukami kościoła krzyżować?
Jeden zaprawdę krzyż ma dziś siłę! Krzyż zrzucony tępocie na ramiona.
Dźwigacie go w imię swego Pana, choć nie on was powita w niebie,
lecz Szatan drwiący z głupoty tych, co wierząc na wszystkie strony rzucali kamienie.
Jak Maria Magdalena, tak dziś zaszczute społeczeństwo świadomych,
kamienujecie ich z nienawiścią. Czy kochacie Boga?
Ja rozumiem amnezję i starcze pomylenie,
może zapomnieliście lekcji religii, a Biblia poszła w ziemię.
Ale jak to jest z tymi religijnymi przywódcami,
że potrafią porwać się na Boga, byle odebrać mu owieczek stada.
Niech stracę, jeślim heretykiem, ale nie nabiorę się na symbol krzyża,
zostawiam to motłochowi, co stokroć bardziej ode mnie pluje nienawiścią.
Wiem w co wierzę, nie potrzebuję wykładu Dyrektora,
za opłatę co łaska i z podniesionym mieczem, na wrogów Kościoła.
A wy idźcie dalej za swym Pasterzem,
wprost do piekła moi drodzy. Szatan ma tam dla was miejsce.
Dla fanatyków, co mózg wrzucili do pieca, by lizać tyłek Dyrektora,
bo tylko ten Bóg ich prawdziwym.Nasza klątwa narodowa!

autor

rebel

Napisany: 2010-04-28 Dodano: 2010-04-28 15:17:42

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie