Nasze Chmury

Chmury po niebie płynące leniwie,
Człowiek na trawie, patrzący smutno,
Pochwycić by chciał, lecz tego nie umie,
Musi odwrócić wzrok, a zrobić to trudno,

Kiedyś je złapać bedzie mu dane,
Wyciągnąć dłoń, delikatnie chwycić,
Nie wszystkie odejdą jak sny nad ranem,
Niektórym uda sie między palcami uciec,

Ty i ja, wszyscy mamy własne chmury,
Patrzymy, wyciągamy do nich ręce,
Lecz one uciekają przed nami do góry,
Jakby specjalnie ku naszej udręce,

Więc wspinamy sie z równin na szczyty,
Jedną lub dwie, szybko łapiemy,
Wkładamy do worka co przy pasie przyszyty,
Nagle zpechnięci, w dół z krzykiem lecimy,

Taka to nasza syzyfowa praca,
Wchodzić na góry i chmury łapać,
Spaść, leżeć, wyciągając ręce,
Potem wstać by na szczyty powracać.

autor

Harikuno

Napisany: 2010-02-04 Dodano: 2010-02-10 10:05:26

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie