Natura pięknym mnie opływa

Kwiaty wszystkim cudownym poetkom w bukietach daruję

Gdy spójże za siebie z tarasu mojego domku
gór i ich szczyt nie policzysz
Oczy mrużyć należy, lustro jeziora głębiną tchnie
W tej cudownej krainie,. żyć się chcę

Zieleń, ta piękna, jej zapach odurza
i mnie do pięknych słów, poezji pisać zmusza
Spoglądam ku szczytom, dłonią zasłaniam oczy
nade mną obłoki w baranki w stado wzięte
w tedy tworze swoje wierszyki
natchniony widokami i jest mi pięknie

W kapeluszu góralskim, ciupaga w dłonie
Zabieram pieska - w góry i w ścieżyny gonię
Gonie po perci, zahaczam o wystający żleb
Słońce wokoło, ciepłotą ogarnięty, jak gorący chleb

Wracam do domku zawsze przez brzegi jeziora
Zanurzam stopy nachylam twarz, w lustrze przestworza
Czy się tego chce , czy nie, w duszy szelest natury
Spoglądam w głąb jeziora, kocham i jestem w objęciach
muzycznej uwertury

Słońce dotyka mojego serca swymi promieniami
Pławię się w słowach umieszczam je między górami
Doznać tej chwili gdy woda jeziora stopy obywa
Szczęśliwy w niej stoję, boskość po mnie spływa

Autor:knipser-slonzok
http://www.slonzok.mojezdjecia.net/blog/

w valentynki - nic tylko się uśmiecham

autor

slonzok

Napisany: 2011-02-14 Dodano: 2011-02-14 05:13:59

Ten wiersz przeczytano 898 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Sielanka Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie