neighbours(chłód)

nie umiem już samodzielnie złapać powietrza.
to żałosne, gdy człowiek zawisa pomiędzy czasem i
metalicznym odgłosem dotykanej klamki.

przeszłość nie ma już większego znaczenia
to tylko lot sterowcem po zamkniętej przestrzeni - stałem,
myśląc, co czai się w cieniu, za nocną zmianą lampki.

zakładam spodnie i bezwarunkową możliwość kapitulacji.
oskarżając o przynależność do zbrodniczych organizacji,
przedmioty skupione w makiawelicznym spisku.

nawet nie protestowałem. przed aneksją tego obszaru -
medal, jego mac, z legią honorową za zasługi.
na pamiątkę śmiertelnego zrzutu na glebę,
kurtka RAF-u. bez spadochronu.

i warownia dla ust, na stole gorące tarte caprese.
jedyne co się uśmiecha, to dziewuszka na jego ramieniu.
komediantka, przytułek dla upadłych słów.

męski do bólu sen, gdzie walka gmatwa ucieczkę,
odpowiada na ruchy pajęczyny - pajęczy zmysł łowcy.
wyszedłem. płakał. jak dziecko, węszące za ręką matki.

autor

Kornelius

Dodano: 2010-02-17 20:15:29

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie