Neurotycy
...moim pacjentom, a takze sobie...
zagubieni w Kosmosie
zagubieni na Ziemi
zrezygnowani przed czasem
drepca w kolko
a z kazdym okrazeniem mniej sil
patrza za siebie
w blask utraconych zludzen
przed siebie boja sie spojrzec
ciemno
zagubieni w Kosmosie
zapomniani na Ziemi
lamani blednym kolem
przegranych
nadziei
Komentarze (3)
przypomina "Przeslanie do psychoneurotykow " prof.
Kazimierza Dabrowskiego - czuc w nim zaangazowanie,
empatie, zrozumienie dla swiata innych ludzi (chorych?
- a co jest normalne, a co chore?) - gratulacje!
tak, bardzo dobry wiersz. jednak jestes wrazliwa, nie
klam w opisie:):p kazdy z nas ma uczucia, jedni sa
bardziej wylewni inni mniej... ale wazne, ze to
czujesz, a jak pieknie piszesz...
zagubieni w kosmosie zapomnieni przez ludzi..ładny
refleksyjny wiersz