Neutralny przyjaciel

Wiele łez otarłam, a każda z nich cierpieniem usłana...

Łzy spływają po policzku mym.
Czuję, że odchodzę- nawet nie wiem z kim.
Pewnie sama pójdę, jak zawsze.

Samotność- bez wyboru przyjaciel
Cień mój raczej.
Ciemny, ponury, bez zmartwień,
Uśmiechu i płaczu.
Neutralny przyjaciel.

Jego twarz posępna, mądra, szara.
Dłonie suche, skóra twarda jak skała.

Lubię na niego patrzeć,
Bo to mój Cień-Przyjaciel
Jedyny...Na zawsze.

autor

chcialabym...

Napisany: 2007-04-14 Dodano: 2007-04-19 22:36:27

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie