Nibybajka

pośród gęstej trawy
gdzieś pod kasztanem
zawitła mała stokrotka
nad ranem...

w środku zaróżowiona
jakby rumieńcem oblana
rośnie cicho spokojnie
sama...

młodzieniec dla damy serca
wyrwał ją z trawy kobierca
wstawił do wazonika
jej życie znika...

teraz za szklaną szybą
w mękach umiera powoli
boli ją małe serduszko
jej świat za szkłem stoi...

a pod kasztanem
parę płatków zgubiła
na pamiątkę
że kiedyś tu była...

autor

zuleyka

Napisany: 2014-08-21 Dodano: 2014-08-21 19:33:20

Ten wiersz przeczytano 915 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie