Nic bardziej drogiego
I nie masz nic więcej nad te stare domy,
ogrody z legendą najcenniejszych
wspomnień.
Dym wnika w obłoki, ornamenty plącze.
Tu żyje dzieciństwa świat sercu tak
drogi.
Staw, mostek drewniany - stolica dumania
i rogal głęboko z nosem w srebrnej toni.
Wciąż chce się na łono znajome powracać.
Tu każda ścieżyna jak pamiętnik szkolny.
Choć niebo jest przecież wszędzie takie
samo
i obłok wciąż płynie w sobie znaną
stronę,
nic bardziej drogiego, niż świt nad
przystanią,
rumianek i mięta w podwórku znajomym.
autor
magda*
Dodano: 2017-07-09 09:40:36
Ten wiersz przeczytano 897 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
:) Może z powodu "stolicy dumania" przypomniała mi się
" Ania z Zielonego Wzgórza". Sympatyczny wiersz.
Miłej niedzieli:)
Te stare chałupiny pod słomianym dachem,
teraz beton i stal, i wszystko z rozmachem.
Te nasze ukochane miejsca, ładnie
Pozdrawiam Magdo:-)
ukochane miejsce do którego zawsze wracamy
czuję ten zapach mięty
jeden z moich ulubionych
super pozdrawiam
Może być i bezcenne.
Pięknie,wszyscy mamy taki skrawek nieba i dom do
którego w marzeniach wracamy.Pozdrawiam.