Nic mądrego

Gdy tak siedzę, nic nie robię,
z klawiaturą gram w litery.
Myśli błądzą mi po głowie
i zaczynam tkać limeryk.

Jednak długo nie pożyje,
bo za mało duszę pieści.
Jakąś scenkę myśl uwije.
Na wiersz zmieniam wobec treści.

Potem idę po herbatkę,
a wracając już mam schemat.
I przerabiam naszą gadkę,
aż urośnie cny poemat.

Zwykle potem umęczony
kładę głowę w ciepłe łoże.
Gdy już umysł rozluźniony,
siadam zwarty i znów tworzę.

Wtedy skracam i wyrzucam,
niepotrzebne myśli zwalniam.
To zamieniam, to odwracam,
odwiruję niczym pralnia.

Po zabiegach serca wszelkich
znów wygląda postać pierwsza,
bo poemat nie za wielki.
Traci rangę na rzecz wiersza.

I zazwyczaj już mam dosyć,
będę z Wami tutaj szczery,
muszę schować do szuflady,
bo koszt zmiany to limeryk.

autor

midak

Napisany: 2006-09-25 Dodano: 2006-09-27 00:11:58

Ten wiersz przeczytano 547 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie