Nic na siłę trochę odpuść

Ręka zawisła w szesnaście gestów,
niezdarnym zmęczonym ruchem.
Śpiewając ucichła topniejąc na miejscu,
rozrzedza niechętnie zawziętym podmuchem.

W nawiasie słów kilka i skrzydło anioła ,
z zakazem niebieskim i wiedźma na miotle.
Plażą bez sań idzie Święty Mikołaj.
Mistrz Adam,
Horacy,
i ja w jednym kotle.

Nie słucha się ręka,
i złość pełna śmiechu.
Jak niebios udręka,
i kara bez grzechu.

autor

13-13-13

Napisany: 2009-09-23 Dodano: 2009-09-23 23:01:31

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie