Nicość

Od środka ból rozdziera mą dusze,
Serce rani sztylet bezlitosnej śmierci.
Czuje się jak zagubiona owca
Szukająca ucieczki z labiryntu,
gdzie już dawno ktoś zamurował wyjście.
Bóg tak okrutnie odebrał mi nadzieje,
Teraz tylko czekam w egzystencjonalnej nicości.
Zegar powoli odmierza czas
A ja nadal słyszę ich głos i te słowa -
słowa, które na zawsze zniszczyły mi życie...

autor

Ula M.

Dodano: 2005-11-13 22:11:30

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie