Nicość...

Zagłuszona przez
Urodzaj nieurodzaju,
Zamknięta w realiach
Rzeczywistości...
Poniewierana przez wiatr
Natchnienia...-
Tracę skrzydła miłości...
Strach zagląda w okna
Małego domku
Wybudowanego
w puszczy mego serca-romantyzmu...
To nie szkło zadało rany,
To nie anioł wybawił duszę
Ze snu zapomnienia...
Zagłuszona przez szepty rozpaczy
Buduję nowe zmysły...-
Poszukuję szczęścia...

autor

szklanka

Napisany: 2004-06-16 Dodano: 2004-08-15 08:37:32

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie