Nicość
W nicości oddychaj ze mną
niewidzialną miłością.
Piękna Pani w czerwonej sukni
wbija ludziom strzały w serce
zadając ogromny ból.
Niewidoczna uciecha dla duszy
nadzieja, której nie ma..
odeszła w zapomnienie
razem ze szczęściem
omijając potrzebujących.
Bezlitosna, nietrwała
ucichająca z każdą minutą
zapomina, że życie jest jedno..
autor
pierwszy promyk
Dodano: 2007-11-30 21:15:58
Ten wiersz przeczytano 473 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.