Nie będę ukrywał

Pytałem sam siebie dni szukając mnogość,
bo pamięć ostatnio zbytnio mi szwankuje.
Czemu namiętności wędrowałem drogą,
chociaż takich uczuć już nie potrzebuję.

Walczyłem z myślami co szlak owy znaczą,
szukając daremnie jakiegoś doznania.
Wierząc że wspomnienia wiarę mi wybaczą,
dając taką wolę szczęścia miłowania.

Błądziłem spętany własną możliwością,
chęcią oszukany nad wrażliwość duszy.
Łudziłem że można szaloną miłością,
duszę niezachwianą z posad twardych ruszyć.

Nawet jeśli drogi kręte pogubiłem,
to znalazłem trochę słusznego istnienia.
Bo wierząc do końca nigdy nie wątpiłem,
iż można odsunąć ból swego cierpienia.

I chociaż pytałem dzień z dniem odpływał,
pamięć szwankowała gdy wszystko się psuję.
Ale własnej prawdy nie będę ukrywał,
bo jak namiętności , jej nie potrzebuję.

autor

Grand

Napisany: 2008-10-10 Dodano: 2009-03-15 10:26:16

Ten wiersz przeczytano 869 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie