Nie byłam sama.

Opowiem Ci moją historię,
rzecz nie byle jaka.
Bo już od chwili poczęcia,
miałam swojego chłopaka.

Mieszkaliśmy razem
i dobrze nam było.
Ale przyszła chwila,
że coś się zmieniło.

Co się zmieniło,
myśleliśmy dzień cały.
Aż nagle poczuliśmy,
nasz domek stał się mały.

Chciałam szybko wyjść z domku,
lecz On krzyknął "dziewuszko".
Ja idę pierwszy"
i złapał mnie za uszko.

I poszedł pierwszy
przecierać szlak.
A ja wystraszona,
cichutko szeptałam tak.

Szerokiej drogi,
mój chłopaczku mały.
Niech Cię Bogi prowadzą,
przed Tobą świat cały.
A Ty, w tej wędrówce
po wielkiej krainie.
Nie zapomnij o mnie,
o pierwszej dziewczynie.

A kiedy wyszedł z domku
zawołał:"dziewuszko,
chodź do mnie, nie chcę być sam"
i wyciągnął mnie za uszko.

Moja droga na ten świat,
dwadzieścia minut trwała.
Urodziłam się szczęśliwie.
Odstające uszko, to pamiątka,
która mi pozostała.

Morał historii jest taki.
Na świat przyszły bliźniaki.

autor

staruszka

Napisany: 2009-11-19 Dodano: 2009-11-21 13:23:38

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie