Nie jesteś powołany

Dla kogoś, kto właśnie tak postępuje i kto nigdy tego wiersza nie przeczyta.

Czemu próbujesz włamać się do mego serca?
Przebiegle, sprytnie mnie osaczasz
bym nie miała drogi ucieczki.
Moje serce jest twierdzą, której zdobyć nie możesz.
Nie jesteś rycerzem o niezwykle ostrym mieczu,
więc nie przebijesz stali!
Nie jesteś magiem
i czarami nie sforsujesz bramy!
Jesteś wędrowcem, któremu nie dana jest ta twierdza...
Walisz w nią bezlitośnie, ale przebić się nie możesz.
Nie przynosi ci to żadnego rezultatu, a mnie rani...
Ten hałas, ten krzyk,
nie dają mi myśleć, zabierają powietrze.
Zabierają radość...
Nie mam sił by znosić twoją obecność.
Stoisz i nie pozwalasz nikomu przejść.
Wciąż krzyczysz, by zagłuszyć prawdę.
Nie kocham cię...
Nie jesteś powołany by wejść do mego serca.

autor

Elfka

Napisany: 2006-05-13 Dodano: 2006-05-13 09:29:44

Ten wiersz przeczytano 581 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie