nie -ludzkie współczucie

w budynkach krzyżem odznaczeni
niby niewinni i niby biedni
nie płaczę, nie biegnę z pomocą
nie współczuję, nie modlę się nocą

w krzakach szkłem zarzuconych
miauczenie kotków porzuconych
przeszywa mnie do głębi ciała
każąc naprawić czego natura nie chciała

pogrzeb idzie ulicą, czerń pokutna
śmierć sprawiedliwa lub niesprawiedliwość okrutna
mijam to wszystko z uśmiechem na ustach
gdy oni łzy wycierają w chustach

a dalej pies z kulawą nogą się łasi
z bólem w oczach patrzy w oczy Kasi
i mięknie mi serce i uśmiech znika
bo nie ma domu i kawałka chodnika

ludzkie cierpienie jest ludzi winą...zwierzęta nie są niczemu winne...ich ból zobaczysz tylko w ich oczach...a za pomoc dostaniesz dozgonną wierność i wdzięczność...

autor

rafka

Dodano: 2009-05-15 19:48:55

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie