Nie ma już naszych szczenięcych lat

Dałaś mi w dłoń połowę pachnącego jabłka
Swoją części w swej dłoni trzymasz
Na niej kładę moje z tobą wspomnienia
Na swojej co już minęło i czego już nie ma

Nie ma już naszych szczenięcych lat
A zachowujemy się jakbyśmy nimi dalej byli
To taki kawał życia ogromny szmat
Gdy razem jesteśmy jak byśmy młodością odżyli

Mijały nam szczęśliwe dni zbyt szybko
Pytamy gwiazd , czy życie nam uciekło
Razem krok w krok, dusza przy duszy
Potrafimy z małego pięknie się wzruszyć

Co jeszcze jutro stać się z nami może
Czy wykorzystaliśmy nasze szanse w pełni
Spoglądamy na życie jak w przepastne morze
Pytam? Czy już jesteśmy pełnoletni

Wiedli i wiodą nas nadal barwne ścieżki
Życie nadal krętą prowadzi nas drogą
Daleko jeszcze mamy by dojść do celu
Chcemy we wspólnym życiu pozostać nadal sobą

Kolejny dzień znów szybko nam pędzi
Przychodzi nam w kalendarzu daty zasłonić
Bo kiedyś może będzie za późno
Na miłosny gest, na uśmiech, na uścisk dłoni

My nadal razem idziemy sapiąc do przodu
Na przekór wszystkim wichrom i burzom
Zgarbieni wiekiem z głową podniesioną wysoko
Nasze życie dziewczyno wszak jest cudowną podróżą

Autot:slonzok
Bolesław Zaja
1958 – 2015 i dalej

autor

slonzok

Napisany: 2015-08-22 Dodano: 2015-08-22 06:56:19

Ten wiersz przeczytano 777 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie