Nie mów...

Nie mów mi o zapachu swego ciała, Kochanie
Ani o gładkości twej skóry
Wierzę, że to prawda, pachniesz jak lawenda,
A gładkością jedwab nie dorówna, wiem z góry.

Nie spieraj się z łąką o zieleń Twych oczu,
One są piękniejsze, bardziej nasycone.
Ust. tak nie układaj, to niesamowite,
Tak róża płatki swoje rozchyla, czerwone

Dłonie piękne i smukłe zatrzymaj przy sobie.
Wiem, że gdy mnie dotkniesz, będę porażony,
Chcę tego i nie chcę, zbyt dużo przeżyłem.
Wszystko mija, odejdziesz, zostanę... zgaszony.

10 października 2006

autor

jozen

Napisany: 2006-10-10 Dodano: 2006-10-11 07:01:12

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie