Nie oczekuję powrotu.

Skoczyć... w przepaść nieistniejącą
pozbierać zwłoki,
resztki serca,.
Nie mrugnę okiem,bo powieka
za ciężka a rzęsy szronem okryte
- marzną.

I czekam na dnie karmazynowego piekła;
na krzyk - uwięziony w milczeniu;
na krok - drgający jak struna gitary;
i na dotyk - jak kamień twardy,
niemiły
- odtrąca.

Spodziewam się powrotu wzwyż
lecz droga zamknięta
Dotykam korzeni spokojnego drzewa
I wiem ...
Nie czekam już na :
krzyk - pożerany przez hałas umysłu;
na krok - żołnieży w ciężkich obuwiach pędzący;
na dotyk - tak zimny,że aż martwy
- odtrącam.

autor

Hekate

Napisany: 2007-10-21 Dodano: 2008-03-08 17:46:12

Ten wiersz przeczytano 763 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie