Nie piszę tylko po to, by pisać...

Siadam przy biurku,
nad białą kartką.
Biorę długopis i piszę.
Przerywam na chwilę,
bo zastanawiam się...
jak mam opisać „ciszę”.

Zaczynam kreślić...
słowa pierwsze...
Nagle ogarnia mnie złość.
I znowu przerywam,
bo nie mam pojęcia...
jak tym razem opisać „miłość”.

Patrzę na kartkę...pusta,
biorę długopis,
nie zwlekam.
Lecz rzucam nim w kąt,
bo znowu nie wiem...
jak mam opisać „człowieka”.

Dziś każdy „cisze” opisać potrafi.
A „miłość’ to temat długi jak rzeka.
O innych też...można pisać wiele...
bo łatwo oceniać drugiego „człowieka”.

autor

Orchidea

Napisany: 2006-01-21 Dodano: 2006-01-21 19:57:57

Ten wiersz przeczytano 698 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie