Nie pozwól szczęściu, by odeszło
Nie pozwól szczęściu, by odeszło
zmartwione gdzieś w przeciwną stronę,
kłopoty przecież często, gęsto
przychodzą wcale nieproszone.
I nie daj ponieść się emocjom,
bo wybuchają jak wulkany,
słowa tną nożem, tylko po co
płyną potokiem rzek wezbranych.
Kiedy ucichną w swym nawale,
refleksją budzą prawdy sedno,
i tylko serce jęknie z żalem,
że szczęście cicho gdzieś odeszło.
autor
magda*
Dodano: 2013-02-25 07:06:57
Ten wiersz przeczytano 1944 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
Piękny apel, nie tyle do uczuć, ile do rozsądku. Bo
nierozsądne uczucia, oparte tylko na emocjach -
właśnie jak piszesz - odchodzą. Pozdrawiam Cię, Magdo
:)
Czasem trudno jednak nie dać się ponieść tym
emocjom... Teraz jednak daję się ponieść Twoim
słowom:) Pozdrawiam
Ladnie:)+
Tak. Przychodzą. Kompaniami walą...Jak to słyszałem na
jednym z przedwojennych filmów, które tak bardzo lubię
oglądać.
Mądre przesłanie. Pozdrawiam serdecznie.
Jurek
A co robić gdy ''budzisz się'' po fakcie? Tak tak -
szukać:-) :-) :-) :-) Miłego...
Utwór przyjemny. Nie zdradzę jednak czy jestem na tak
czy na nie. Będę dzisiaj jak poezja. Niedopowiedziany.
Pozdrawiam z Gdańska
Ładnie. Zgadzam się z przesłaniem: aby szczęście swoje
zachować, trzeba emocje opanować. Na końcu drugiej
strofy msz powinien być pytajnik. Miłego dnia.
A nieszczęśliwy ten, kto go nie kocha:):):)
Pozdrawiam, miłego dnia.
Szczęśliwy, kto kocha życie! Pozdrawiam!
Bardzo ładny wiersz...taka złota rada dla tych,
których czasem emocje ponoszą.
Pozdrawiam.
Czasem ta refleksja przychodzi za późno.
Ładny wiersz.