nie proś o zbyt wiele.
Usłyszałam Twój głos.
Śmiałeś się,
a ja cała drżałam.
Jak wtedy kiedy Twoje usta były tak
blisko,
a twoja dłoń powoli zbliżała się do mojej
twarzy.
Teraz nauczyłeś się udawać.
naucz i mnie.
proszę.
Chce tak jak Ty..
zapomnieć.
Proszę..
Chce znowu umieć cieszyć się życiem bez
Ciebie
tak.
proszę!
autor
kaasik
Dodano: 2007-10-03 19:05:46
Ten wiersz przeczytano 460 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
czytając ten wiersz poczułam ukłucie tęsknoty, które
tak dobrze znam, na pamięc... Nie wiele słów a jaki
czytelny przekaz. Podoba mi się prostota tego wiersza
i to, że mogę go odebrac tak osobiście... po
swojemu...
Ładny wiersz. Krótki, ale przekazuje dużo treści...
można wczuć się w sytuację podmiotu
świetne!
krótki ale jakże treściwy
i ten ból...
a może wcale nie zapomniał tylko tak jak napisałaś
dobrze potrafi udawać?tylko jak długo można?predzej
czy później wymięknie... nie musisz być kimś kim nie
jestes i za wszelką cenę pokazać mu że jest ci teraz
dobrze... to nic nie da :( uwierz mi... próbowałam...
mam nadzieje że bedzie dobrze..wiersz pełen
nadziei.pięknie